هدف: شکستن ترس اولیه و ایجاد حس مشارکت در افراد از طریق اقدامات ساده و کم‌خطر.

توضیحات:

این فاز، نقطه شروع جنبش است و برای همه ایرانیان، فارغ از موقعیت جغرافیایی، سن، جنسیت یا سطح شجاعت، طراحی شده است. ایده اصلی این است که هر فرد با یک اقدام نمادین و ساده، مانند ایستادن یا قدم زدن جلوی در خانه، خود را بخشی از جنبش احساس کند. این قدم‌های کوچک، مانند جرقه‌ای هستند که آتش اتحاد را روشن می‌کنند.

اقدامات پیشنهادی:

1. ایستادن جلوی در خانه:
   هر روز به مدت ۵ تا ۱۰ دقیقه جلوی در خانه خود بایستید. می‌توانید به آسمان نگاه کنید، به همسایه‌ها لبخند بزنید یا فقط حضور خود را نشان دهید. این کار به شما کمک می‌کند ترستان را کنار بگذارید و به خودتان یادآوری کنید که بخشی از یک هدف بزرگ هستید.
2. پیاده‌روی کوتاه:
   اگر احساس راحتی می‌کنید، چند قدم در کوچه یا حیاط خانه بردارید. این کار را می‌توانید به‌تنهایی یا با یکی از اعضای خانواده انجام دهید تا حس امنیت بیشتری داشته باشید.
3. نمادهای ساده:
   از نمادهای ملی یا نشانه‌های کوچک (مثل پوشیدن لباس هم رنگ یا شبیه به هم) استفاده کنید تا پیام همبستگی را منتقل کنید.
4. اشتراک‌گذاری در شبکه‌های اجتماعی:
   از قدم‌های خود عکس یا ویدیو بگیرید (با رعایت نکات ایمنی مثل مخفی کردن چهره یا مکان) و با هشتگ #یکقدمبرایایران در شبکه‌های اجتماعی منتشر کنید. این کار دیگران را تشویق می‌کند که به شما بپیوندند.

چرا این فاز مهم است؟

• غلبه بر ترس: بسیاری از ایرانیان به دلیل سرکوب‌های رژیم، از مشارکت در اعتراضات می‌ترسند. این فاز با اقدامات کم‌خطر، به آن‌ها کمک می‌کند اعتماد به نفس خود را باز یابند.
• ایجاد حس جمعی: وقتی افراد می‌بینند که دیگران هم قدم‌های مشابه برمی‌دارند، حس می‌کنند تنها نیستند و این انگیزه آن‌ها را تقویت می‌کند.
• ریسک پایین: این اقدامات به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که احتمال شناسایی یا سرکوب را به حداقل می‌رسانند.

چالش‌ها و راه‌حل‌ها:

• چالش: ترس از شناسایی توسط نیروهای رژیم.
  راه‌حل: استفاده از VPN برای اشتراک‌گذاری محتوا، اجتناب از نشان دادن چهره یا مکان‌های قابل‌شناسایی، و شروع با گروه‌های کوچک خانوادگی.
• چالش: احساس بی‌تأثیری (فکر کردن به اینکه یک قدم کوچک کافی نیست).
  راه‌حل: انتشار داستان‌های موفقیت و ویدیوهای انگیزشی که نشان می‌دهند چگونه قدم‌های کوچک به تغییرات بزرگ منجر شده‌اند.

مثال عملی:

خانم احمدی، یک مادر ۴۵ ساله در تهران، هر روز صبح به مدت ۵ دقیقه جلوی در خانه‌اش می‌ایستد و یک روبان رنگی به کیفش می‌بندد. او عکسی از این لحظه با هشتگ #یک_قدم_برای_ایران منتشر می‌کند. همسایه‌اش، که این پست را می‌بیند، تصمیم می‌گیرد روز بعد به او بپیوندد. این زنجیره کوچک، به‌تدریج گسترش پیدا می‌کند.