ایده: تشکیل یک ارتش ملی متشکل از ایرانیان مخالف رژیم که در یک کشور همسایه مستقر بشه و برای سرنگونی رژیم آماده بشه.
تدارک یک ارتش ملی و مستقر کردن در یک کشور همسایه غیرممکن است
تشکیل ارتش ملی ایدهای جذاب برای متحد کردن مخالفان و ایجاد یک نیروی نظامی مستقل به نظر میرسه، اما در عمل با موانع بزرگی مثل کمبود منابع، مشکلات دیپلماتیک و ریسکهای امنیتی مواجهه. برای موفقیت، این ارتش باید بهخوبی سازماندهی بشه، از حمایت مردمی برخوردار باشه و راههای عملی برای دور زدن محدودیتهای سیاسی و مالی پیدا کنه. با این حال، در شرایط فعلی، این گزینه به نظر غیرعملی میرسه و تمرکز روی راههای غیرنظامی مثل تقویت جنبشهای مدنی و فشارهای دیپلماتیک بینالمللی شاید مؤثرتر باشه.
ایده: استفاده از نیروهای نظامی داخلی (مثل بخشی از سپاه یا ارتش) برای سرنگونی رژیم از طریق کودتا.
یک دیکتاتوری دیگری در کشور بنا خواهد شد و ایران به دموکراسی نخواهد رسید
کودتای نظامی ممکنه به نظر راهحلی سریع برای سرنگونی رژیم بیاد، اما خطر ایجاد یک دیکتاتوری جدید و دور شدن از هدف دموکراسی خیلی بالاست. تجربه تاریخی نشون میده که کودتاها بهندرت به دموکراسی منجر میشن و معمولاً قدرت رو در دست گروههای نظامی متمرکز میکنن. برای ایران، که مردمش سالهاست برای آزادی و دموکراسی مبارزه میکنن، کودتا احتمالاً نتیجه معکوس میده و به جای اتحاد، باعث تفرقه و بیثباتی بیشتر میشه. تمرکز روی جنبشهای مردمی و فشارهای بینالمللی احتمالاً گزینه بهتریه.
ایده: دخالت نظامی کشورهای خارجی (مثل آمریکا یا اسرائیل) برای سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی.
باعث از بین رفتن بسیاری از زیرساختهای کشورخواهد شد و این برای ایران آزاد شده مفید نخواهد بود
حمله نظامی خارجی شاید بهسرعت رژیم رو سرنگون کنه، اما هزینههای انسانی، اقتصادی و سیاسی اون برای ایران بسیار بالاست. تخریب زیرساختها، تلفات غیرنظامی و خطر تجزیه یا اشغال، این گزینه رو برای ایرانی که به دنبال آزادی و دموکراسیه، غیرمفید و حتی خطرناک میکنه. ضمناً، حس ناسیونالیستی مردم ایران میتونه علیه این دخالت عمل کنه و رژیم رو موقتاً تقویت کنه. به جای حمله نظامی، فشارهای دیپلماتیک، تحریمهای هدفمند و حمایت از جنبشهای مدنی داخل ایران میتونه مؤثرتر و کمهزینهتر باشه.
ایده: انقلاب مردم سازمان دهی شده و یکپارچه برای عبور از رژیم و رسیدن به یک انتخابات آزاد و ملی
انقلاب مردم سازمان دهی شده و یکپارچه برای عبور از رژیم و رسیدن به یک انتخابات آزاد و ملی
در بررسی گزینههای نظامی مانند تشکیل ارتش ملی، کودتای نظامی و حمله نظامی خارجی، مشخص شد که هر یک از این مسیرها با موانع جدی و هزینههای سنگین همراه است. از غیرممکن بودن استقرار یک ارتش ملی در کشورهای همسایه گرفته تا خطر دیکتاتوری جدید در کودتا و تخریب زیرساختها در حمله خارجی، این روشها نهتنها به دموکراسی و آزادی منجر نمیشوند، بلکه میتوانند به هرجومرج، تفرقه و رنج بیشتر برای مردم ایران بینجامند. اما آیا باید ناامید شد؟ خیر، راهی روشنتر و قدرتمندتر پیش روی ماست: انقلاب ملی.
انقلاب ملی، قیامی سازمانیافته، یکپارچه و مردمی است که با تکیه بر قدرت جمعی ایرانیان در داخل و خارج کشور، رژیم جمهوری اسلامی را سرنگون کرده و راه را برای برگزاری انتخابات آزاد و ملی هموار میکند. این انقلاب نه به نیروی نظامی خارجی وابسته است، نه به کودتای نخبگان نظامی، بلکه ریشه در اراده و اتحاد مردم ایران دارد. انقلابی که با آگاهی، هماهنگی و برنامهریزی، آیندهای دموکراتیک را برای ایران رقم خواهد زد.
برای تحقق انقلاب ملی، باید گامهای زیر را با دقت و جدیت برداشت:
هم میهنان گرامی، اکنون زمان آن است که بار دیگر صدای اتحادمان را به گوش جهان برسانیم. رژیم جمهوری اسلامی با سرکوب، فساد و ناکارآمدی، آینده ما را به گروگان گرفته است. اما ما، مردم ایران، قدرتی بینظیر داریم: ارادهای که در اعتراضات سالهای اخیر، از ۸۸ تا ۱۴۰۱، نشان دادیم. بیایید این اراده را در یک انقلاب ملی سازمانیافته متحد کنیم. انقلابی که نه با اسلحه، بلکه با همبستگی، آگاهی و عزم راسخ، ایران را به سوی آزادی و دموکراسی هدایت کند.
هر کدام از ما نقشی داریم: از اشتراک یک پست در شبکههای اجتماعی تا پیوستن به اعتصابات، از گفتوگو با همسایه تا حمایت از فعالان مدنی. این انقلاب، انقلاب همه ماست. بیایید با اتحاد و برنامهریزی، آیندهای بسازیم که در آن هر ایرانی، فارغ از قومیت، دین یا باور، در سایه آزادی و عدالت زندگی کند.
ایران آزاد، با انقلاب ملی ما، نه یک رؤیا، بلکه یک واقعیت در دسترس است. به پا خیزیم، برای ایران، برای آزادی، برای آیندهای که شایسته آنیم.